سال نو، بهاری نو و نویی داغ دلدادگی هامان
|
|
| سال نویی دگر با قرائت سوره‌ای از قرآن با دعای یا مقلب القلوب و الابصار، یا مدبر اللیل و النهار، یا محول الحول و الاحوال ،حول حالنا الی احسن الحال، حلول می‌کند و با شلیک توپ و آتش بازی در آسمان همگان از حلول سال نو با خبر می‌شدند. |
|
|
| دلتنگی یک ساله اش، شبنم می شود و با اولین پلک زدن روی گونه ی آسمان می ریزد. می داند این با هم بودن، چندان هم طولانی نیست. کمی بعد، می رود و او دوباره تنها می ماند. |
|
|
| روز به رنگ هامان جان می بخشد. آتش به چشم هامان. و دریا به یگانگی مان. و همه زندگان به ما می مانند. آنهایی كه دوستشان داریم. باقی اما ، همه وهم اند. دروغین و غرق در نیستی خویش. در برابرشان باید ایستاد |
برچسب‌ها:عید نوروز در ایران باستان, متن پاییزی | ۱۰۰ متن و کپشن زیبا عاشقانه پاییزی | سال 99-2020, نگارستان ادب فارسی | اشعاربرگزیده و ناب(فصل اول)