غزل ۴۵۶- نوبهار است در آن کوش که خوشدل باشی – مستانه |
|---|
| نوبهار است در آن کوش که خوشدل باشی که بسی گل بدمد باز و تو در گل باشی من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش که تو خود دانی اگر زیرک و عاقل باشی چنگ در پرده همین می‌دهدت پند ولی وعظت آن گاه کند سود که قابل باشی در چمن هر … |
نوبهار است در آن کوش که خوشدل باشی 456 |
|---|
| نوبهار است در آن کوش که خوشدل باشی: که بسی گل بدمد باز و تو در گل باشی: من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش: که تو خود دانی اگر زیرک و عاقل باشی: چنگ در پرده همین می دهدت پند ولی |